Røtur og veingir (5)

"Tí fer maðurin frá faðir og móður ..." 1. Mós. 2,24

‍

Góð uppaling krevur, at rætti hátturin verður funnin til hvørt barnið at gerast sjálvstøðugt. Summi taka seg aftur fyrr enn onnur; summi byrja spakuliga, onnur leypa álitsfult út á djúpt. Her kunnu vit ikki tosa um "góð" ella "vánalig" børn; tey eru bara meir og minni avbjóðandi. Sum uppalari finnur tú gjøgnum royndir og mistøk fram til, hvat er gott fyri teg og barn títt. Atfinningar, stýring, revsing, prædikur, "skamma teg" og so framvegis nytta einki og eru tekin um, at tú hevur mist takið. Slíkt fer bara at styrkja trongdina hjá børnunum at flýggja ella fáa tey at kenna seg óviss í, um nakar í roynd og veru stendur við róðrið. Tú skalt ikki sýna betrivitandi, samkennandi ella niðurlátandi atferð mótvegis barni tínum. Tað er troyttandi fyri báðar partar og virkar ikki serliga væl.

Børn vita væl, at tey eru ikki fullkomin – og at tú heldur ikki ert. Tú skalt ikki óttast fyri at siga: "Eg eri í ferð við at læra, hvussu uppvaksandi børn verða uppald, eins og tú ert í ferð við at læra, hvussu tað er at vera eitt barn, sum búnast til at liva sum vaksið fólk. Eg havi brúk fyri hjálp til at loysa ta uppgávuna, til at finna fram til, hvat riggar væl fyri okkum bæði, og til at styðja teg í eisini at megna tín part væl.

Vilt tú, at vit læra í felag og saman virka fyri, at úrslitið verður gott?" Eru vit erlig á henda hátt, krevur tað positivt svar. Tað verður eisini ein góð fyrimynd av eyðmjúkleika og samstarvi. Tað er sum í ítróttarheiminum, har liðskipari og leikarar á einum fótbóltsliði saman hava sum mál at vinna í felag og læra at gerast betri, ikki kappast innanhýsis og stýra hvør øðrum. Sigur ella ósigur hjá familjuni snýr seg burturav um at læra og mennast!

‍

"... et ord til dagen" frá UCB - Erla Berghamar týddi